سر گذاشته ای به در حرم

چشم دوخته ای به شش گوشه ی چوبی

شال عزا به گردن انداخته ای

خوش آمد می گویی به عزادارن

سرت سلامت آقای من

یتیم شدنت تسلیت، مهربان مولایم...

عاشق نیستم

وقتی مِهر آدم های زمینی، مرا از مِهرت غافل کرده...

شرمنده ام ازین غفلت

بیا و دست دلم را بگیر و مدد کن تا دوباره خط ِ دلم از جنست شود...

تا یادم نرود

که چه روزها و شب هایی با اسمت عشق بازی کردم و باریدم...

تا غافل نباشم از خودت

یادت

بویت

حتی از نشانه هایت...

بیا و بگیر...